Νησάκια
Πρώτη
Η Πρώτη, η οποία έχει έκταση 3 χιλιόμετρα, βρίσκεται απέναντι από τη Μαραθόπολη. Υπήρξε καταφύγιο των ναυτικών λόγω την υπήνεμων όρμων της. Πιθανόν να υπήρξε λημέρι Πειρατών, Κουρσάρων Σαρακηνών που έκρυβαν εκεί και τους θησαυρούς τους. Στο νησί σώζονται τα απομεινάρια του τείχους που είχε χτιστεί από τους πρώτους κατοίκους του καθώς και οι ευχές για καλό κατευόδιο των πλοίων που είναι σκαλισμένες στους βράχους.
Βόρεια της αμμουδιάς που οι ντόπιοι ονομάζουν Βουρλιά βρίσκεται το μοναστήρι της Κοίμησης της Θεοτόκου της Γοργοπηγής (εορτάζει 23 Αυγούστου). Η Βουρλιά, είναι μία μοναδικής ομορφιάς αμμουδιά με καταπληκτικά νερά, ωστόσο, αν κάποιος αποφασίσει να την επισκεφτεί με δικό του σκάφος, θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός στην είσοδο του όρμου, γιατί βρίσκεται εκεί ένα βυθισμένο σκάφος με κάποια σημεία του να είναι πολύ κοντά στην επιφάνεια ή και να διακρίνονται ελάχιστα.
Πηγές:
Μαρτίνης Δ. Θ., «Ημερολόγιον της Μεγάλης Ελλάδος - Η τριφυλιακή νήσος Πρώτη», Τόμ. 13, Αρ. 13 (1934), σελ. 185 – 200.
Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Μεσσηνίας. Αναπτυξιακή Μεσσηνίας Α.Ε. 2000. Μεσσηνία. Τουριστικός Οδηγός Μεσσηνίας και Νοτίου Πελοποννήσου, σελ.89.
http://el.wikipedia.org
Η Πρώτη, η οποία έχει έκταση 3 χιλιόμετρα, βρίσκεται απέναντι από τη Μαραθόπολη. Υπήρξε καταφύγιο των ναυτικών λόγω την υπήνεμων όρμων της. Πιθανόν να υπήρξε λημέρι Πειρατών, Κουρσάρων Σαρακηνών που έκρυβαν εκεί και τους θησαυρούς τους. Στο νησί σώζονται τα απομεινάρια του τείχους που είχε χτιστεί από τους πρώτους κατοίκους του καθώς και οι ευχές για καλό κατευόδιο των πλοίων που είναι σκαλισμένες στους βράχους.
Βόρεια της αμμουδιάς που οι ντόπιοι ονομάζουν Βουρλιά βρίσκεται το μοναστήρι της Κοίμησης της Θεοτόκου της Γοργοπηγής (εορτάζει 23 Αυγούστου). Η Βουρλιά, είναι μία μοναδικής ομορφιάς αμμουδιά με καταπληκτικά νερά, ωστόσο, αν κάποιος αποφασίσει να την επισκεφτεί με δικό του σκάφος, θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός στην είσοδο του όρμου, γιατί βρίσκεται εκεί ένα βυθισμένο σκάφος με κάποια σημεία του να είναι πολύ κοντά στην επιφάνεια ή και να διακρίνονται ελάχιστα.
Πηγές:
Μαρτίνης Δ. Θ., «Ημερολόγιον της Μεγάλης Ελλάδος - Η τριφυλιακή νήσος Πρώτη», Τόμ. 13, Αρ. 13 (1934), σελ. 185 – 200.
Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Μεσσηνίας. Αναπτυξιακή Μεσσηνίας Α.Ε. 2000. Μεσσηνία. Τουριστικός Οδηγός Μεσσηνίας και Νοτίου Πελοποννήσου, σελ.89.
http://el.wikipedia.org
Σφακτηρία
Η Σφακτηρία είναι ένα μακρόστενο νησί, το οποίο προστατεύει τον κόλπο της Πύλου από τους ανέμους (λειτουργεί ως κυματοθραύστης) καθιστώντας το λιμάνι της Πύλου από τα πιο ασφαλή της Μεσογείου. Οι ακτές της είναι τόσο απόκρημνες που σε κάποιο σημείο τα βράχια πέφτουν κάθετα από ύψος 106 μ. στα νερά του Ιονίου.
Στο νησάκι βρίσκεται ο τάφος των Ρώσων που σκοτώθηκαν στη Ναυμαχία του Ναβαρίνου και τα μνημεία του Ιταλού φιλέλληνα Σανταρόζα, του Αναγνωσταρά και του Σαχίνη που σκοτώθηκαν το 1825 στη μάχη εναντίον του Ιμπραήμ Πασά. Οι τάφοι των Γάλλων βρίσκονται στο νησάκι Πύλος ή Τσιχλή Μπαμπά, νότια της Σφακτηρίας. Οι τάφοι των Άγγλων βρίσκονται στο Μαραθωνήσι ή Χελωνονήσι, μια βραχονησίδα στο κέντρο του κόλπου του Ναβαρίνου.
Πηγή:
Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Μεσσηνίας. Αναπτυξιακή Μεσσηνίας Α.Ε. 2000. Μεσσηνία. Τουριστικός Οδηγός Μεσσηνίας και Νοτίου Πελοποννήσου, σελ.89.
Η Σφακτηρία είναι ένα μακρόστενο νησί, το οποίο προστατεύει τον κόλπο της Πύλου από τους ανέμους (λειτουργεί ως κυματοθραύστης) καθιστώντας το λιμάνι της Πύλου από τα πιο ασφαλή της Μεσογείου. Οι ακτές της είναι τόσο απόκρημνες που σε κάποιο σημείο τα βράχια πέφτουν κάθετα από ύψος 106 μ. στα νερά του Ιονίου.
Στο νησάκι βρίσκεται ο τάφος των Ρώσων που σκοτώθηκαν στη Ναυμαχία του Ναβαρίνου και τα μνημεία του Ιταλού φιλέλληνα Σανταρόζα, του Αναγνωσταρά και του Σαχίνη που σκοτώθηκαν το 1825 στη μάχη εναντίον του Ιμπραήμ Πασά. Οι τάφοι των Γάλλων βρίσκονται στο νησάκι Πύλος ή Τσιχλή Μπαμπά, νότια της Σφακτηρίας. Οι τάφοι των Άγγλων βρίσκονται στο Μαραθωνήσι ή Χελωνονήσι, μια βραχονησίδα στο κέντρο του κόλπου του Ναβαρίνου.
Πηγή:
Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Μεσσηνίας. Αναπτυξιακή Μεσσηνίας Α.Ε. 2000. Μεσσηνία. Τουριστικός Οδηγός Μεσσηνίας και Νοτίου Πελοποννήσου, σελ.89.
Μεσσηνιακές Οινούσσες
Το νησιωτικό αυτό σύμπλεγμα, βρίσκεται απέναντι από τις ακτές της Μεθώνης και αποτελείται από τα νησιά Σαπιέντζα, Αγία Μαριανή ή Αγία Μαρίνα και Σχίζα.
Σαπιέντζα
Η Σαπιέντζα είναι ένας μοναδικός βιότοπος, στο έδαφός της βρίσκεται το μοναδικό στην περιοχή της Μεσογείου δάσος με κουμαριές (πρόκειται για δέντρα και θάμνους), με ύψος που ξεπερνά τα 10-12μ. , ηλικίας 10.000 ετών και το οποίο κηρύχθηκε το 1986 προστατευόμενο μνημείο της φύσης (ΝΑΤURA).
Το νησάκι διαθέτει αμμουδερές παραλίες και είναι ιδανικό για κολύμπι. Το λιμανάκι του, το Πόρτο Λόγγο, είναι ασφαλές και από αυτό, αν ακολουθήσει κανείς ένα ανηφορικό δρομάκι, φτάνει στον παλιό πέτρινο φάρο, ένα οκταγωνικό οικοδόμημα ύψους 18 μ. κτισμένο από τους Άγγλους στα 1890.
Στα βόρεια του νησιού βρίσκεται το μοναστήρι των Βενεδικτίνων, όπου μετά τη Δ' Σταυροφορία και την πρώτη κατάληψη της Κωνσταντινούπολης, το 1209 υπογράφηκε η Συνθήκη της Σαπιέντζας, με την οποία το νησί πέρασε στα χέρια των Ενετών.
Στο νοτιότερο σημείο του νησιού βρίσκονται οι βραχονησίδες Δύο Αδέλφια. Έτσι λέγονται τα δύο νησάκια που από ψηλά μοιάζει να έχουν σχήμα καρδιάς.
Νοτιοδυτικά της Σαπιέντζας υπάρχει το Φρέαρ των Οινουσσών, μια υποθαλάσσια άβυσσος που φτάνει στο μεγαλύτερο βάθος της Μεσογείου 5.291 μ. Στο χώρο αυτό πραγματοποιούνται υποθαλάσσιες έρευνες από ελληνικά και ξένα ερευνητικά κέντρα για τα νετρίνα και το παρελθόν του σύμπαντος.
Η Αγία Μαριανή ή Αγία Μαρίνα
Είναι ένα νησάκι με πυκνή θαμνώδη βλάστηση, στο οποίο βρίσκεται ένα μικρό εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας, το οποίο γιορτάζει στις 17 Ιουλίου και οι ντόπιοι φτάνουν σ’ αυτό με βάρκες για να το τιμήσουν.
Η Σχίζα
Η Σχίζα, το μεγαλύτερο σε έκταση νησί του συμπλέγματος των Οινουσσών, που παλιότερα λεγόταν Καρμπέρα ή Καρβέρα, δεν έχει καθόλου παραλίες για κολύμπι. Στη Βίγλα, στην υψηλότερη κορυφή του νησιού, υπάρχει ένα καταπληκτικό σπήλαιο με σταλακτίτες.
Το νησιωτικό αυτό σύμπλεγμα, βρίσκεται απέναντι από τις ακτές της Μεθώνης και αποτελείται από τα νησιά Σαπιέντζα, Αγία Μαριανή ή Αγία Μαρίνα και Σχίζα.
Σαπιέντζα
Η Σαπιέντζα είναι ένας μοναδικός βιότοπος, στο έδαφός της βρίσκεται το μοναδικό στην περιοχή της Μεσογείου δάσος με κουμαριές (πρόκειται για δέντρα και θάμνους), με ύψος που ξεπερνά τα 10-12μ. , ηλικίας 10.000 ετών και το οποίο κηρύχθηκε το 1986 προστατευόμενο μνημείο της φύσης (ΝΑΤURA).
Το νησάκι διαθέτει αμμουδερές παραλίες και είναι ιδανικό για κολύμπι. Το λιμανάκι του, το Πόρτο Λόγγο, είναι ασφαλές και από αυτό, αν ακολουθήσει κανείς ένα ανηφορικό δρομάκι, φτάνει στον παλιό πέτρινο φάρο, ένα οκταγωνικό οικοδόμημα ύψους 18 μ. κτισμένο από τους Άγγλους στα 1890.
Στα βόρεια του νησιού βρίσκεται το μοναστήρι των Βενεδικτίνων, όπου μετά τη Δ' Σταυροφορία και την πρώτη κατάληψη της Κωνσταντινούπολης, το 1209 υπογράφηκε η Συνθήκη της Σαπιέντζας, με την οποία το νησί πέρασε στα χέρια των Ενετών.
Στο νοτιότερο σημείο του νησιού βρίσκονται οι βραχονησίδες Δύο Αδέλφια. Έτσι λέγονται τα δύο νησάκια που από ψηλά μοιάζει να έχουν σχήμα καρδιάς.
Νοτιοδυτικά της Σαπιέντζας υπάρχει το Φρέαρ των Οινουσσών, μια υποθαλάσσια άβυσσος που φτάνει στο μεγαλύτερο βάθος της Μεσογείου 5.291 μ. Στο χώρο αυτό πραγματοποιούνται υποθαλάσσιες έρευνες από ελληνικά και ξένα ερευνητικά κέντρα για τα νετρίνα και το παρελθόν του σύμπαντος.
Η Αγία Μαριανή ή Αγία Μαρίνα
Είναι ένα νησάκι με πυκνή θαμνώδη βλάστηση, στο οποίο βρίσκεται ένα μικρό εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας, το οποίο γιορτάζει στις 17 Ιουλίου και οι ντόπιοι φτάνουν σ’ αυτό με βάρκες για να το τιμήσουν.
Η Σχίζα
Η Σχίζα, το μεγαλύτερο σε έκταση νησί του συμπλέγματος των Οινουσσών, που παλιότερα λεγόταν Καρμπέρα ή Καρβέρα, δεν έχει καθόλου παραλίες για κολύμπι. Στη Βίγλα, στην υψηλότερη κορυφή του νησιού, υπάρχει ένα καταπληκτικό σπήλαιο με σταλακτίτες.
Βενέτικο
Στο νοτιότερο άκρο της Μεσσηνίας, απέναντι από το ακρωτήριο Ακρίτας, βρίσκεται το Βενέτικο. Πρόκειται για έρημο νησί που παλιότερα ονομαζόταν Θηγανούσα. Οι ακτές του είναι απόκρημνες , γεμάτες κοφτερά βράχια ενώ στη βορειοανατολική πλευρά του νησιού υπάρχει μία μικρή παραλία.
Πηγή:
Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Μεσσηνίας. Αναπτυξιακή Μεσσηνίας Α.Ε. 2000. Μεσσηνία. Τουριστικός Οδηγός Μεσσηνίας και Νοτίου Πελοποννήσου, σελ.90.
Στο νοτιότερο άκρο της Μεσσηνίας, απέναντι από το ακρωτήριο Ακρίτας, βρίσκεται το Βενέτικο. Πρόκειται για έρημο νησί που παλιότερα ονομαζόταν Θηγανούσα. Οι ακτές του είναι απόκρημνες , γεμάτες κοφτερά βράχια ενώ στη βορειοανατολική πλευρά του νησιού υπάρχει μία μικρή παραλία.
Πηγή:
Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Μεσσηνίας. Αναπτυξιακή Μεσσηνίας Α.Ε. 2000. Μεσσηνία. Τουριστικός Οδηγός Μεσσηνίας και Νοτίου Πελοποννήσου, σελ.90.